Umiejętność utrzymania się w wodzie jest cechą wrodzoną psa. Nie wszystkie jednak psy przy pierwszym wejściu na głęboką wodę utrzymują się na jej powierzchni prawidłowo; uczą się tego dopiero po kilkakrotnym pobycie w wodzie. U psa nie umiejącego pływać widać nerwowość ruchów, kończyny przednie uderzają o powierzchnię wody. Pies umiejący pływać zanurza się głęboko, płynie spokojnie, nie zalewa sobie wodą pola widzenia. Praktyka wykazuje, że w zasadzie psy odważniejsze chętniej idą do wody od psów lękliwych. Pies lękliwy zatrzymuje się nad wodą i mimo zachęcenia boi się do niej wejść. Oswajanie młodego psa z wodą najlepiej jest przeprowadzać w ciepłe dni, kiedy woda jest dostatecznie nagrzana. Nie można tego robić brutalnie (wrzucanie do wody), gdyż pies panicznie będzie się bał wody często przez dłuższy okres. Najlepiej jest, aby pies sam zmuszony był wejść do wody. W tym celu właściciel bawiąc się z psem wchodzi do płytkiej wody i woła go do siebie. Zazwyczaj pies wchodzi do wody razem z właścicielem. Stopniowo posuwamy się na coraz głębszą wodę i w ten sposób skłaniamy psa do pływania. Psu, który wyrzuca przednie kończyny ponad powierzchnię wody, pomagamy podkładając rękę pod brzuch. Jeśli pies zdradza lęk, wychodzimy z wody, by znów po jakimś czasie powtórzyć próbę. Gdy pies oswoi się z płytką wodą, co w letni upalny dzień nastąpi bardzo szybko, wchodzimy do wody na tyle głębokiej, aby pies zmuszony był pływać. Do tego celu najlepiej nadają się potoki, strumyki, rzeki, kanały. Aby psa oswoić z wodą i bez pomocy właściciela nauczyć pływania, przechodzimy na drugą stronę i wołamy psa do siebie. Jeśli pies nie wchodzi do wody, idziemy dalej, wołając psa do siebie. Każdy pies w takich wypadkach nawet po dłuższej chwili wahania przypływa do właściciela. Po przyjściu psa nagradzamy go i ćwiczenie powtarzamy.
Dodaj komentarz