W praktyce bardzo często się zdarza, że pies niosąc ubitą zwierzynę, wypuszcza ją z pyska, gdy padnie ponowny strzał lub gdy zobaczy zwierzynę uciekającą. Aby odzwyczaić psa od takiego postępowania, przeprowadzamy w terenie przy każdej okazji następujące ćwiczenie, do którego możemy użyć sójki, sroki lub gołębia domowego. Z przygotowaną zabitą zwierzyną udajemy się w teren wraz z pomocnikiem. Pomocnik wyrzuca w górę ptaka, myśliwy zaś oddaje strzał i po chwili każe psu aportować. Kiedy pies niesie ptaka, myśliwy oddaje ponownie strzał do wyrzuconego przez pomocnika drugiego ptaka. Jeśli pies wypuści z pyska niesionego ptaka i skoczy za drugim, natychmiast każemy mu warować, podchodzimy do niego i dajemy mu rozkaz czołgania się do upuszczonego ptaka, którego powinien następnie podjąć i przynieść do miejsca, z którego oddaliśmy pierwszy strzał. Po podaniu pierwszego ptaka rozkazujemy psu podać drugiego ptaka. Ćwiczenie to prowadzimy dopóty, dopóki pies nie wykona go poprawnie. Przynoszenie bez rozkazu zwierzyny znalezionej. W praktyce myśliwskiej zdarza się, że pies zupełnie przypadkowo znajduje zagubionego postrzałka. W takim wypadku powinien on bez rozkazu przynieść zwierzynę myśliwemu. Nauka przynoszenia postrzałków polega na tym, że pomocnik ukrywa w terenie uprzednio odstrzeloną zwierzynę. Następnie zwalniamy psa ze smyczy i rozkazujemy mu szukać. Jeśli pies nie przyniesie zwierzyny, bierzemy go na smycz, prowadzimy na miejsce, gdzie ona leży, i pociągnięciem obrożą kolczastą skłaniamy go do jej podjęcia. Aportowanie różnego rodzaju przedmiotów. Psy użytkowe uczyć możemy również przynoszenia czy też noszenia przez dłuższy czas gazet, koszyczków, toreb do zakupów, smyczy itp. W tym celu do rozkazu „aport” dodajemy stale słowo pomocnicze określające nazwę przedmiotu lub inne słowo wyjaśniające bliżej czynność psa. Po pewnym czasie pies po kształtach, wymiarach przedmiotów, słowach czy gestach nauczy się rozpoznawać te przedmioty i nabierze zainteresowania do ich noszenia czy podawania.
Dodaj komentarz