
Możemy dać psu rozkaz „waruj”, przetrzymując go chwilę w tej pozycji, aby mpgł zapamiętać zapach zwierzyny, którą ma tropić. Gdy przekonamy się, że pies dostatecznie poznał odwiatr zwierzyny, co przejawia się u niego zainteresowaniem i chęcią tropienia, dajemy rozkaz „szukaj zguba”. Jeśli pies podejmie trop, wolno popuszczamy linkę, chwalimy go „taak, doobrze — szukaj” i posuwamy się za nim powolnym krokiem. Jeśliby pies chciał gorączkowo skoczyć w przód, powstrzymujemy jego zamiary linką. Od samego początku rozkazem „powoli” hamujemy nadmierną, i szkodliwą szybkość, nie dającą pewności dokładnej pracy. Jeśli pies mimo to jest dalej podniecony i nieopanowany, uspokajamy go, robiąc przerwę w tropieniu i każąc mu warować. W czasie pracy należy tak trzymać linkę, aby uniknąć niepotrzebnego szarpania, gdyż zniechęca to psa do pracy. Nie można oczywiście wymyślaniem i szarpaniem okazywać psu swego niezadowolenia z wyników pracy, bo wobec tak nierozsądnego zachowania się myśliwego może on stracić zupełnie ochotę do pracy. Kiedy pies zbliży się do końca włóczki, zwalniamy go z linki, dając rozkaz „aport — zguba”, a następnie po przyniesieniu zwierzyny chwalimy go i nagradzamy.
Dodaj komentarz