Kiedy pies szkolony na placu ćwiczeń przy użyciu smyczy i długiej linki, nosząc obrożę zastępczą (pomocniczą), dobrze reaguje na sygnały przychodzenia do nogi czy warowania, możemy udać się w teren. W nowych warunkach sprawdzamy i doskonalimy najpierw przychodzenie do nogi (ewentualnie z użyciem obroży głównej i zastosowaniem bardzo słabych impulsów). Następnie przechodzimy do przeszukiwania terenu, prowadząc psa na lince według zasad omówionych w rozdziale V. Od czasu do czasu przywołujemy psa gwizdkiem, wzmacniając w razie potrzeby polecenie słabym impulsem z równoczesnym pociągnięciem linki. Każde przyjście dobrze nagradzamy. Im częściej przeprowadzać będziemy te ćwiczenia, tym szybciej uzyskamy pożądany wynik. Jeżeli pies spotkawszy zwierzynę wykazuje chęć gonienia jej, powstrzymujemy go sygnałem gwizdka „waruj”. Jeśli mimo to ruszy za nią, to równocześnie z pociągnięciem linki stosujemy impuls słabszy lub silniejszy w zależności od reakcji psa. Gdy pies zareaguje pozytywnie i pozostanie na miejscu po sygnale, w pozycji warowania podchodzimy do niego, chwalimy go i nagradzamy. W ćwiczeniach tych chodzi przede wszystkim o utrwalenie i udoskonalenie posłuszeństwa i karności nieodzownych cech psa użytkowego. Zalety aparatu są wyraźnie widoczne, kiedy pies pracuje luzem. Do pracy luzem możemy przystąpić wówczas, gdy pies reaguje pozytywnie na sygnały. Nie należy pozwalać psu oddalać się od nas na odległość, przy której nie będziemy mogli nad nim zapanować (rozdział V p. 3 „Zasady prowadzenia psa w polu”). Im dalej pies początkujący odchodzi, tym bardziej wzrasta u niego chęć wyrwania się spod władzy myśliwego. Zasady posługiwania się aparatem są takie same jak poprzednio omówione, a więc najpierw podstawowy sygnał (gwizdek), a następnie jeśli zachodzi potrzeba (pies nie usłuchał) impuls.
Dodaj komentarz