Zbyt silne lub w nieodpowiednim momencie zastosowane impulsy mogą szybko psa wystraszyć, zabić w nim inicjatywę i chęć do pracy w polu. Wtedy założenie psu obroży głównej, czy nawet pomocniczej, wywołuje u niego lęk. Pies mimo zachęty nie odchodzi od nogi myśliwego, a widok uciekającego zająca, który przedtem bardzo go podniecał, nie wzbudza żadnego zainteresowania. W stosowaniu impulsów elektrycznych należy przyjąć następujące zasady: w początkowym szkoleniu rozpoczynać od impulsów najsłabszych, impulsy muszą być stosowane nieomal równocześnie z właściwym sygnałem gwizdka, znakiem ręki, pociągnięciem linki itd.; należy stale pamiętać, że impuls elektryczny ma wzmacniać działanie podstawowego sygnału, jakim jest sygnał gwizdka, wielkość impulsów dostosować do układu nerwowego i wieku psa, albowiem każdy impuls elektryczny działa na cały układ nerwowy; należy przy tym mieć wyczucie i zrozumienie dla zwierzęcia. Ogólnie można powiedzieć, że psy ostre, odważne o dużej pasji łowieckiej są bardziej odporne na impulsy od psów łagodnych, wrażliwych i miękkich, u których nawet słabe impulsy działają mocniej na układ nerwowy (typy psów) i wywołują dostatecznie silną reakcję. Aparaty elektroniczne można stosować w szkoleniu psów myśliwskich do: wyrobienia posłuchu na rozkazy myśliwego w czasie pracy w polu, odzwyczajania od gonienia zwierzyny ruszonej, a szczególnie w chwili strzału i po strzale, odzwyczajania od różnych złych nawyków (patrz rozdz. III „Ogólne zasady wychowania psa”).
Dodaj komentarz