Zachowanie się myśliwego, gdy szczenię goni zająca, powinno być obojętne; nie może on ani zachęcać psa, ani też go karać. Odwoływanie czy wydawanie jakichkolwiek rozkazów jest niecelowe, gdyż pies jeszcze ich nie rozumie. Po powrocie psa do myśliwego należy również zachować się obojętnie, jak gdyby nas to nie interesowało. Gonienie zajęcy przez psa w okresie jego rozwoju to doskonały dla niego trening, który wyrabia pasję łowiecką, rozwija mięśnie i sprzyja rozwojowi klatki piersiowej, serca, płuc i kośćca oraz zaprawia do wytrwałości w pracy. W miarę rozwoju szczenięcia należy stopniowo ograniczać gonienie zajęcy. Nawyk gonienia zniknie w miarę szkolenia psa. Wytrwałość psa zależy prócz pasji od jego budowy fizycznej. Pies źle zbudowany, o miękkim kośćcu i miękkiej stopie, złym ustawieniu (ką- towaniu) kończyn przednich i tylnych, nie będzie mógł długo i wytrwale gonić i pracować w polu. Oznaką wytrwałości i pasji psa jest jego niestrudzona chęć do szukania i gonienia zwierzyny nawet w dni upalne. Wytrwałość psa w pracy można uzyskać tylko przez jak najczęstsze przebywanie z nim w polu oraz stwarzanie mu stale okazji do biegania i gonienia zwierzyny. Ruch przyczynia się do wyrobienia mięśni, serca i płuc.
Dodaj komentarz