U szczenięcia ta cecha dziedziczna przejawia się oszczekiwaniem i gonieniem kota czy psa. Odwaga powinna wyrażać się zaciętością w atakowaniu mimo agresywności przeciwnika. Pies nie będzie atakował przeciwnika, jeśli nie przekonał się w przeszłości o swojej przewadze. Odwagi nie należy utożsamiać z zaczepianiem i atakowaniem zwierząt domowych lub przechodniów, gdyż są to przejawy złych nawyków. Myśliwy może wpływać na rozwijanie się odwagi i ostrości u młodego psa przez jak najczęstsze stwarzanie okazji do walki z drapieżnikami, zwłaszcza przy udziale psa dorosłego. Niejednokrotnie jedno zwycięstwo odniesione nad przeciwnikiem pobudza odwagę psa. Zaprawiając jednak młodego psa do walki z drapieżnikami, trzeba uważać aby nie doznał bolesnych obrażeń, gdyż szczególnie u psa wrażliwego, może to wywołać odwrotny skutek. Myśliwy powinien mu ułatwić pokonanie przeciwnika. Niektóre młode psy, szczególnie spośród wyżłów szorstkowłosych, przejawiają swoją odwagę między innymi oszczekiwaniem obcych osób, a nawet doskakiwaniem do nogi, jeśli są ku temu powody. Takie objawy u młodego psa należy raczej pochwalać. Odwagę, ostrość i nienawiść do wszelkiego rodzaju drapieżników powinien myśliwy stale u psa doskonalić. Osiągnąć to można tylko przez jak najczęstsze przebywanie z psem w łowisku.
Dodaj komentarz