Ćwiczenie prowadzimy codziennie, rozpoczynając je od noszenia lekkiego koziołka. Pies na rozkaz „aport” chętnie chwyta podany mu koziołek, kiedy jednak po kilkakrotnym dodaniu ciężarków przekona się, że jest on cięższy od wszystkich dotychczas noszonych przedmiotów, może się zdarzyć, że nie będzię chciał go trzymać, będzie przy tym pochylał łeb ku ziemi, gdyż mięśnie jego szyi będą jeszcze zbyt słabe, aby utrzymać zwiększony ciężar. W tym wypadku wsuwamy ponownie koziołek psu do pyska (poza kły), jednocześnie podtrzymując lewą ręką jego dolną szczękę, a prawą ręką naciskając na szczękę górną i powtarzamy rozkaz „aport, taak, doobrze, trzymaj”. Aby ułatwić psu trzymanie obciążonego koziołka w pysku, podtrzymujemy jego opadający łeb. Po chwili trzymania odbieramy koziołek, nagradzamy psa i robimy przerwę w ćwiczeniu. Naukę urozmaicamy dając psu do trzymania na przemian lekkie i cięższe przedmioty. Kiedy pies przyzwyczai się do trzymania obciążonego koziołka, uczymy go podejmowania takiego koziołka z ziemi, a następnie noszenia, zwiększając stopniowo odległość. Z kolei rozszerzamy ćwiczenie, przyzwyczajając psa do przynoszenia obciążonego koziołka również z coraz większej odległości.
Dodaj komentarz