Nie każdy pies myśliwski może być oszczekiwaczem wytropionej martwej zwierzyny. Szkolenie w tym kierunku psów, które nie mają żadnych wrodzonych skłonności do oszczekiwania i z natury są milczkami byłoby stratą czasu. Psy myśliwskie, które każde nowe zjawisko, np. dzwonek, pukanie do drzwi, obcą osobę, zwierzynę itp. żywo oszczekują, będą prawdopodobnie po przeszkoleniu i zdobyciu doświadczenia dobrymi oszczekiwa- czami zwierzyny martwej. Psy, u których instynkt łowiecki, pokarmowy i instynkt sfory (zwoływanie do łupu) jest silnie rozwinięty, będą nawet bez szkolenia oszczekiwać znalezioną martwą zwierzynę. Każdy pies myśliwski, który w przyszłości mógłby być używany do pracy posokowca już w młodości powinien być uczony, aby szczekał na rozkaz „daj głos” lub inny znak, np. klaśnięcie dłoni, oczywiście wtedy, gdy otrzymuje nagrodę, a później tylko na rozkaz, a więc gdy nie dostaje nagrody.
U niektórych psów wywołanie reakcji szczekania może przebiegać dość opornie. W takim przypadku możemy nasze wezwanie „daj głos” wzmacniać pociągnięciem linki, pokazywaniem smakołyku, miski z karmą i bez karmy. Oczywiście, smakołyk, widok miski będzie miał tym większe działanie, im pies będzie bardziej łakomy i przegłodzony.
Dodaj komentarz