Prowadzi się w celu dalszego wdrażania psa do posługiwania się węchem oraz aportowania. Jest ono dla psa przyjemne i nie sprawia mu trudności, jeśli tylko umie aportować. W czasie ćwiczeń w terenie myśliwy idąc pod wiatr w sposób widoczny dla psa upuszcza na ziemię portmonetkę, chusteczkę czy rękawiczkę. Po przejściu około 50 metrów zatrzymuje się, obraca w kierunku pozostawionego przedmiotu, zwalnia psa ze smyczy i przytrzymując za obrożę, wskazuje mu swój ślad, podając przy tym rozkaz „szukaj zguba”. W celu lepszego zorientowania psa w zadaniu, myśliwy idzie kilka kroków w kierunku przedmiotu, powtarza rozkaz ewentualnie wskazuje ręką po ziemi kierunek. Kiedy tylko pies zaczyna węszyć, chwalimy go „taak, dobrze szukaj, aport, zguba”. Odnalezioną zgubę pozwalamy psu nieść, po kilkunastu jednak krokach zatrzymujemy się, każemy psu usiąść i odbieramy przedmiot, nie zapominając o pochwale i nagrodzeniu. Długość następnych śladów stopniowo zwiększamy o kilkadziesiąt kroków, pozostawiając na nich różne przedmioty, oczywiście niezbyt ciężkie, aby pies mógł je przynieść. Pies powinien umieć znaleźć i przynieść zarówno pęk kluczy, pudełko zapałek, jak i większy przedmiot, np. koziołek czy wypchanego królika lub zająca. Żeby nie nauczyć psa wzrokowego szukania przedmiotów, wskazane jest pozostawianie ich w zagłębieniach terenowych, trawie itp.
Dodaj komentarz