Utrudniamy zadanie, idąc liniami łamanymi tworzącymi kąty rozwarte, później proste i w końcu ostre. Zmiana kierunku śladu zmusza psa do spokojniejszego i rozważniejszego szukania. Pomiędzy jedną a drugą zmianą kierunku powinna być linia prosta długości około kilkudziesięciu kroków. Ćwiczenia prowadzimy w różnorodnym terenie, jak na przykład łąki, pola, ścieżki czy rowy. Psa wypuszczamy na ślad zawsze z wiatrem. Jego zachowanie stale obserwujemy. Gdy tylko pies znajdzie przedmiot, przyspieszamy kroku, aby w ten sposób pobudzić go do szybszego powrotu do nogi. Kiedy pies dobrze wykonuje ćwiczenia w terenie przejrzystym, przechodzimy z nim do lasu, wykorzystując do nauki zarówno drągowinę, jak i ścieżki lub drogi leśne. W dotychczasowych ćwiczeniach pies odszukiwał przedmioty, które myśliwy pozostawiał na śladzie w sposób widoczny. W dalszym ciągu powinien on pozostawiać przedmioty na ścieżce swego śladu, tak żeby pies tego nie widział. Po przejściu kilkudziesięciu kroków i pozostawieniu przedmiotu posyłamy psa po zgubę rozkazem „szukaj zguba”.. Jak już wspomnieliśmy, pies zazwyczaj chętnie wykonuje to polecenie. Gdyby jednak nie. U Szkolenie psów myśliwskich zdradzał ochoty do szukania, wracamy z nim w kierunku przedmiotu i po drodze zachęcamy go do węszenia, pokazując ręką nasz ślad. Po przyniesieniu zguby rozkazujemy psu usiąść, odbieramy przedmiot rozkazem „oddaj”, a następnie nagradzamy psa. Stopniowo zwiększamy długość śladu i czas, po jakim wypuszczamy psa na ślad.
Dodaj komentarz