Pchły niepokoją zwierzę, pozbawiając je snu i zmuszając do ciągłego drapania się, co w konsekwencji może doprowadzić do zapalenia skóry – i w następstwie do egzemy. Często wskutek silnej inwazji pcheł dochodzi do wypadania włosów, anemii i chudnięcia zaatakowanego zwierzęcia. Ponadto pchły są żywicielami pośrednimi tasiemca psiego, odgrywając tym samym dużą rolę w rozwoju tego groźnego pasożyta wewnętrznego. Ponieważ pchły bardzo łatwo przenoszą się z jednego zwierzęcia na drugie, skacząc na stosunkowo dużą odległość (do 1,5 m), należy nie dopuszczać do stykania się swego wychowanka z zaniedbanymi psami. Jedna samica pchły składa w ciągu swego krótkiego życia do 100 jaj. Warto wiedzieć, że jaja są składane przede wszystkim w pobliskich szparach podłogi i zakamarkach legowiska, gdzie też z jaj wylęgają się larwy. Całkowity rozwój larwy i jej przeobrażenie w dorosłego owada trwa kilka tygodni. Najprostszym i najskuteczniejszym sposobem zwalczania inwazji pcheł jest wy- czesywanie icłi i topienie w wodzie oraz utrzymywanie w stałej czystości legowiska, z którego owady te – po przepoczwarczeniu się z larw w pasożytniczą postać przenoszą się na żywiciela. Dlatego zabieg tępienia pcheł musi być połączony z jednoczesną wymianą ściółki lub powłoczek materaca (które należy wyprać i wyprasować dobrze gorącym żelazkiem) oraz wymyciem podłogi rozpuszczalnikiem i wypastowaniem. Budę psa najlepiej jest całą odkazić płomieniem lampy spirytusowej, z której płomień wydobywa się pod ciśnieniem, a ziemię pod nią i wokół niej odkazić w podany już sposób.
Dodaj komentarz