W czasie pracy zdarza się, że przez wypracowany trop przebiegnie inna zwierzyna

Jeśli pies zobaczy ją i zainteresuje się nią, to poza słownym skarceniem należy go odsunąć w bok lub uniemożliwić mu obserwowanie uchodzącej zwierzyny. Szybkość pracy psa zależy od jego zdolności węchowych, świeżości tropu, rodzaju podłoża, warunków atmosferycznych, pory dnia itd. Psa pracującego zbyt szybko uspokajamy słowami „powooli, woolno”, a nawet dla uspokojenia go przerywamy pracę. Dalsze szkolenie i ćwiczenie młodego psa w pracy na tropach zdrowej zwierzyny polega na: wypracowaniu śladów coraz starszych i o ile to możliwe coraz dłuższych, wypracowywaniu śladów krzyżowanych tropami różnej zwierzyny. W czasie szkolenia posokowca bawarskiego czy hanowerskiego na tropach zdrowej zwierzyny zwracamy przede wszystkim uwagę, aby interesował się on wyłącznie tropami zwierzyny grubej, płowej lub czarnej. Kiedy więc obwąchuje z zainteresowaniem inne tropy, karcimy go słowem „fuuj-fee zostaw — sarna, zając”. Dopóki młody pies nie potrafi wypracowywać dokładnie tropów zdrowej zwierzyny w różnych warunkach, nie może być użyty do pracy na tropach sfarbowanych. Jest to zrozumiałe, gdyż taki pies zawsze mógłby podjąć świeży ślad, porzucając nawet trop sfarbowany. Nie potrzeba udowadniać, że młody pies nie może być szkolony na tropach zdrowej zwierzyny w zimie, po śniegu, gdyż nauczyłby się w pracy posługiwać wzrokiem.