Umiejętność oszczekiwania i atakowania w początkowej fazie nauki młodych psów możemy wyrabiać z dobrym rezultatem na świni domowej. Jej mała zwrotność oraz powolna ucieczka daje psu duże szanse chwytania z tyłu. Zachęta do oszczekiwania i obecność myśliwego dodaje psu odwagi, wyrabia ruchliwość i zmyślność. Najlepszym jednak sposobem wyszkolenia psa jest jego udział w polowaniu z psem doświadczonym, spełniającym w tym wypadku rolę nauczyciela. Do pierwszego polowania wybieramy taki miot, w którym wykluczone byłoby w zasadzie spotkanie z odyńcem. Najlepiej nadają się do tego młode dziki (warchlaki-przelatki), mniej niebezpieczne dla psa. Spotkanie z przebiegłym odyńcem i rany przez niego zadane mogą u młodego psa wywołać długotrwały lęk i uraz psychiczny. Z psem podchodzimy po tropach pod wiatr w pobliżu barłogów, najlepiej w porze zimowej, gdy widoczne są ślady. Następnie zwalniamy psa z otoku. Starszy i doświadczony pies-dzikarz oszczekiwać będzie dzika z bezpiecznej odległości, co oczywiście zacznie naśladować młody pies. Często młody pies, po wytropieniu dzika, przybiega do myśliwego pracującego w miocie. Należy go wtedy zachęcać do atakowania rozkazem „bierz go”, podchodząc w kierunku, w którym znajduje się dzik. Obecność myśliwego i starszego psa dodaje uczącemu się psu odwagi. Jeśli pies oszczekuje w miejscu, może to oznaczać, że jest w pobliżu dzika. Staramy się wówczas podejść ostrożnie i dzika odstrzelić. Najlepszym strzałem będzie strzał w kręgosłup od klatki do nasady ogona, powodujący paraliż zadu.
Dodaj komentarz