W zależności od terenu, na jakim polujemy na ptactwo wodne, pies myśliwski powinien: na rozkaz „naprzód — szukaj” lub „szukaj — aport”, znak ręki czy sygnał gwizdka natychmiast wejść do wody i rozpocząć przeszukiwanie szuwarów (dobrowolnie);
przeszukiwać wytrwale i z pasją szuwary i zarośla, aby zmusić zwierzynę do opuszczenia ukrycia lub podniesienia się (wzlotu);
aportować samorzutnie lub na rozkaz strzeloną zwierzynę oraz wyszukiwać postrzałki. Przeszukiwanie zarośli wodnych jest dla psa pracą ciężką i trudną, wymaga od niego dużego wysiłku i znacznej sprawności fizycznej. Pies musi bowiem pływać, brodzić, przedzierać się przez trzęsawiska, zarośla i szuwary. Stąd też psy pracujące w wodzie szybko się męczą, a to wpływa ujemnie na dokładność i skuteczność poszukiwania. Na ogół wszystkie psy mające pasję i sprawność fizyczną lubią ten rodzaj pracy, gdyż leży to w ich wrodzonych właściwościach zdobywania zwierzyny w dowolny sposób, zgodnie z ich instynktem łowieckim. Ćwiczenia rozpoczynamy z psem oswojonym uprzednio z wodą i umiejącym aportować z wody. Najlepszą porą do tej nauki są miesiące letnie (czerwiec — lipiec), gdy woda jest dostatecznie nagrzana i pies sam chętnie do niej wchodzi. Do ćwiczeń wybieramy teren, w którym znajduje się zwierzyna.
Dodaj komentarz