Ogół myśliwych nie przywiązuje większego znaczenia do prawidłowego wychowywania i szkolenia wstępnego psa już od wczesnej młodości. Kto jednak chce mieć psa, który byłby pożyteczny już w pierwszym polu, ten musi rozpocząć przygotowywanie go do tej pracy jak najwcześniej, tj. już w trzecim lub czwartym miesiącu życia. Celem wychowywania i szkolenia wstępnego jest bowiem przysposabianie psa do zadań, jakich od niego będziemy wymagać w polu. Odnosi się to szczególnie do wyżłów i tych psów, które w większości używane będą do polowań na drobną zwierzynę. Doświadczenia wskazują, że najłatwiej jest podporządkować sobie psa, wyrobić u niego niezawodne posłuszeństwo i karność za młodu. Wyrabianie tych cech w czasie użytkowania dorosłego psa w polu, kiedy kierują nim jego instynkty oraz najczęściej zdobyte własnym doświadczeniem złe nawyki, jest bardzo trudne i przekracza u psów o dużej pasji możliwości wielu myśliwych. W ten sposób wiele psów rasowych o bardzo dobrych walorach eksterieru i zaletach polowych przepada dla hodowli, gdyż nie mogą one być przedstawione do oceny na próbach czy konkursach, wymaganej dla uzyskania licencji hodowlanej. Jest rzeczą zasadniczą, aby wychowywaniem i szkoleniem wstępnym, a później układaniem w polu zajmował się ten, kto ma w przyszłości użytkować psa na polowaniu. Im więcej czasu poświęci myśliwy na wychowywanie i szkolenie psa, tym szybciej będzie się on rozwijał „umysłowo”. Wartość użytkowa psa zależy wyłącznie od myśliwego-właściciela. Kto nie zajmuje się wychowywaniem i szkoleniem psa, pozwala na nieukierun- kowany rozwój jego instynktów w polu czy w lesie i sądzi, że ułoży go, gdy dorośnie i zacznie polować, ten jest w błędzie. Im pies jest starszy, tym trudniej jest nim kierować i prawidłowo go ułożyć.
Dodaj komentarz