Wszystkie tego rodzaju nawyki powodują obniżenie oceny lub nawet wykluczenie psa z konkursów (za narzynanie i zakopywanie), a w praktyce łowieckiej czynią go bezwartościowym. Aby myśliwy mógł poznać jak dokładnie pracuje pies na tropie oraz, co najważniejsze, jak zachowuje się po dojściu do zwierzyny, gdy jest sam, należy przeprowadzić ćwiczenia luzem, układając trop w kształcie podkowy, tak aby o ile to możliwe widoczny był przebieg całego tropu, a przede wszystkim zakończenie, czyli miejsce położenia zwierzyny. Włóczkę ciągnie pomocnik według wskazówek myśliwego. Po wypuszczeniu psa, myśliwy podchodzi w pobliże zakończenia tropu i z ukrycia obserwuje zachowanie się psa. Jeśliby pies szarpał, narzynał lub zakopywał zwierzynę, należy natychmiast zareagować rozkazem „fuuj — fee” i nie pokazując się gwizdkiem przywołać psa do siebie. Pies, który nie przejawia takich zamiarów i umie aportować po uchwyceniu zwierzyny zazwyczaj szybko wraca swoim tropem do myśliwego. Układanie włóczek kontrolnych jest konieczne, gdyż tym sposobem myśliwy może się najlepiej przekonać o stopniu przygotowania swego psa do tego rodzaju pracy.
Dodaj komentarz