Umiejętność warowania na ustalone rozkazy i strzał wyrabialiśmy u psa w okresie szkolenia wstępnego. Jeśli ćwiczenia były dokładnie przeprowadzane, to obecnie w czasie polowania reagowanie psa na sygnały oraz na strzał powinno być prawidłowe, chociaż karność psa może się obniżyć na widok podrywającej się zwierzyny. W czasie przekładania pola przez psa doskonalimy warowanie w ten sposób, że dajemy psu znak ręką lub sygnałem dźwiękowym (jeden długi gwizdek). Jeśli rozkaz nie będzie natychmiast wykonany, powinniśmy wymusić za pomocą linki jego wykonanie; możemy przy tym zastosować obrożę kolczastą. Podczas polowania wymagamy szczególnie szybkiego wykonywania rozkazu „waruj”. W zależności od tego, na który z sygnałów pies słabo reaguje (który z nich jest słabszym bodźcem), staramy się częściej go stosować, aby wszystkie (ręka, gwizdek, strzał) działały z jednakowym skutkiem. Najwięcej jednak trudności sprawia zazwyczaj opanowanie zachowania się psa po strzale, dlatego więc pierwsze dni polowań powinniśmy poświęcić raczej doskonaleniu umiejętności psa niż zdobywaniu zwierzyny.
Wyrobienie u psa bezwzględnej karności w warowaniu na strzał często wymaga współpracy pomocnika. Dobrym pomocnikiem może być w tym wypadku polujący z nami kolega, który strzela do zwierzyny, my zaś zajmujemy się wyłącznie psem. Należy pamiętać o tym, że do zwierzyny można strzelać podczas polowania z młodym psem tylko w tym wypadku, kiedy pies prawidłowo ją wypracuje, tj. wystawi i doprowadzi lub wyparuje na rozkaz. Po poderwaniu się zwierzyny natychmiast dajemy psu rozkaz „waruj”’, dopiero potem pomocnik może strzelać. Gdy pies usiłuje gonić zwierzynę, nie należy strzelać.
Dodaj komentarz