Przystępujemy do nauki przeszukiwania wszystkich poletek przy wietrze wiejącym w poprzek pola. Jeśli szerokość przeszukiwanego terenu nie przekracza 30 do 40 m, prowadzimy psa wzdłuż poletka od granicy nawietrznej, jeżeli zaś poletko jest szersze, to po dojściu psa do końca pasa porośniętego roślinnością każemy mu wejść w poszycie i przejść w odwrotnym kierunku wzdłuż poletka, przez jego środek. W obydwu wypadkach posuwamy się wzdłuż niewietrznej granicy poletka, nie wchodząc w poszycie do czasu, aż pies zacznie ściągać lub zrobi stójkę. Taki sposób przeszukiwania wąskich pasów ma na celu uniknięcie hałasu oraz deptania rosnących roślin uprawnych. Wyżeł powinien przeszukiwać pole, posługując się górnym wiatrem, tj. trzymać nos tak wysoko, aby mógł wychwytywać odwiatr zwierzyny idący nad ziemią w prądach powietrza wprost do jego nosa. Tego rodzaju praca psa daje najlepsze rezultaty, jest szybka i ekonomiczna, gdyż pies odbiera najwięcej zapachu zwierzyny. Do pracy górnym wiatrem większą skłonność mają wyżły angielskie. Niektóre psy, zwłaszcza wyżły niemieckie, posługują się często wiatrem półgórnym lub dolnym. Przyczyną tego, prócz właściwości osobniczych psa są warunki atmosferyczne, np. zupełna cisza, wysoka temperatura powietrza i ziemi, mała wilgotność podłoża itd. Bez względu na to jakim wiatrem posługuje się pies, przeszukiwanie pola powinno być płynne i szybkie.
Dodaj komentarz