W jakich odbywać się będzie podchodzenie zwierzyny, mogą zmusić myśliwego do pozostawienia psa w miejscu i pójścia dalej. Wskazane jest więc nauczenie psa, aby na znak ręki lub na przykład dotknięcie jego nosa pozostał na miejscu. Pies pozostawiony w pozycji warującej lub siedzącej powinien zachowywać się spokojnie. Nie może zmieniać pozycji, w jakiej był pozostawiony, siadać, wstawać, skomleć lub szczekać, opuszczać miejsca dalej jak 10 m, iść na strzał do myśliwego itd. Jeśli pies nie boi się strzału (nauczony był w poprzednim szkoleniu pozostawania w miejscu, nie widząc właściciela), a w czasie polowania w polu po strzale zachowywał się spokojnie, nie gonił, to omawiane ćwiczenie wykona niemal bez zarzutu. Inne psy należy do tej czynności przyuczyć. W tym celu idąc lasem, dajemy psu umówionym sygnałem, o którym mowa była wyżej, rozkaz „waruj — zostań”. Idziemy dalej i po przejściu około 30 kroków zatrzymujemy się i oddajemy strzał. Jeśli pies zachował się prawidłowo, powracamy do niego, chwalimy, nagradzamy. Następnie stopniowo powiększamy odległość, odchodząc wreszcie po zasięg wzroku psa i tam po upływie kilku minut oddajemy dwa strzały, w odstępie około 1 minuty. Psom, które nie chcą pozostawać, jeśli nie widzą właściciela, możemy założyć obrożę kojczastą i długą linkę, którą przywiązujemy do drzewa lub dajemy trzymać pomocnikowi. Jeśli pies ruszy na strzał i ukarze się sam szarpnięciem, zazwyczaj po kilku ćwiczeniach pozostaje na miejscu spokojnie. Ćwiczenia należy powtórzyć w innym terenie.
Dodaj komentarz