
Pudełko szerokości kilku i wysokości kilkunastu centymetrów. Nadajnik powinien mieć przyciski lub tarczę z cyframi, umożliwiające regulowanie nadawanych impulsów. Jest to bardzo istotne, albowiem zarówno w czasie szkolenia, jak i użytkowania psa, konieczne będzie regulowanie przekazywanych impulsów (słabszych i mocniejszych) w zależności od wieku psa, osobniczej wrażliwości ustroju nerwowego, wrodzonych cech łowieckich (pasja) i odporności na bodźce. Nadajnik wyposażony jest w antenę nadawczą teleskopową długości kilkudziesięciu centymetrów, którą można wydłużać lub skracać w zależności od odległości psa od osoby kierującej pracą. Nadajnik powinien być zasilany bateriami lub akmulatorami możliwie małych rozmiarów, ale o odpowiednim napięciu. Zarówno nadajnik, jak i odbiornik powinny mieć gniazdka, umożliwiające doładowanie urządzenia w czasie przerw w pracy za pomocą odpowiedniego, miniaturowego prostownika prądu zmiennego. Szkolenie psów myśliwskich przy użyciu aparatu elektronicznego nie jest możliwe bez posiadania obroży zastępczej (atrapy). Obroża taka musi mieć wszystkie cechy zewnętrzne (wygląd, masa, rozmiar, antena) obroży głównej (z aparatem). Jeśli pomiędzy obrożami będą jakiekolwiek różnice, to bardzo szybko zostaną one przez psa zauważone. Pies po założeniu mu obroży zastępczej (bez aparatu) mającej te same znane mu cechy zewnętrzne obroży głównej (z aparatem) nie będzie popełniał błędów. Zapamiętał bowiem bolesne impulsy, jakie otrzymał, mając obrożę główną na szyi.
Dodaj komentarz