Najczęściej pies wyłamuje się spod kontroli myśliwego po dojściu do skraju pola

Nie idzie wtedy w kierunku przeciwnym, lecz odchodzi wprost w pole po linii prostej do zakrętu. Odległość pomiędzy zakosami psa powinna wynosić od 10 do 40 m, średnio 25 m. Jest to przeciętna odległość, z jakiej niemal każdy pies może zwietrzyć zwierzynę. Od kierunku drogi myśliwego wyżeł nie powinien oddalać się w zasadzie w prawo lub lewo dalej niż 75—100 m, czyli że pas pola, jaki pies może objąć przeszukiwaniem może wynosić od 150 do 200 m. Dalej w przód czy w bok poza wymienione granice, nawet do 500 m, może być wypuszczony ten pies, który wykazuje twardą stójkę, jest karny, pozwala dojść myśliwemu do siebie i nie ruszy zwierzyny znalezionej lub wystawionej bez rozkazu. Taki jednak poziom wyszkolenia uzyskać może pies dopiero w drugim polu, a więc w drugim roku szkolenia. Prowadząc w polu psa uczącego się, należy iść wolno szerokimi zakosami, co jakiś czas nawet zatrzymując się, gdyż w ten sposób skłaniamy psa do szerokiego i spokojnego obszukiwania pola przed nami. Jeśli myśliwy wyprzedza psa, idzie prosto do przodu, byle szybciej, to zmusza go już w początkowej fazie szkolenia do zawężania przeszukiwanego pasa pola oraz jeszcze szybszego posuwania się do przodu przed myśliwym.