W razie popełnianych błędów, zarówno przez jedną stronę, jak i drugą, trzeba ćwiczenia powtarzać od początku. Zapobiegnie to powstawaniu u psa mylnych skojarzeń: Dopiero gdy wszystkie ćwiczenia przerabiane z pozorowaniem niewidomego i udziałem osoby kontrolującej będą wykonywane bez zarzutu, można uważać szkolenie psa na przewodnika za pomyślnie zakończone.
Przed ostatecznym jednak przekazaniem psa niewidomemu trzeba z kolei przeszkolić praktycznie osobę niewidzącą, która już w towarzystwie swego czworonożnego przewodnika musi dokładnie poznać wszystkie trasy swoich dróg, po jakich będzie przypuszczalnie prowadzona. W tym wypadku treser-amator występuje w roli instruktora i kontrolera. Musi więc starać się tak pokierować niewidomym, aby ten jak najszybciej dostosował się do współpracy ze swoim czworonożnym przewodnikiem oraz przerabiać z nim ćwiczenia w różnych wariantach z wykorzystaniem wszystkich umiejętności psa. Razem z tym treser-amator przestaje pełnić rolę opiekuna psa, przekazując całą władzę nad nim niewidomemu, który od tej chwili,.praktycznie biorąc, nie powinien rozstawać się z nowym towarzyszem, przerabiając z nim w domu wszystkie ćwiczenia z posłuszeństwa i wypró- bowując jego umiejętności usługowe. Za każde dobre wykonanie pracy niewidomy ppwinien pochwalić psa i nagrodzić smakołykiem i pieszczotą. Chwali się psa tonem miękkim i wesołym, aby wyczuwał zadowolenie i radość swego nowego pana.
Dodaj komentarz