Wszystkie rozkazy powinny być wydawane głosem spokojnym, jak już mówiliśmy, w tym samym tonie. Rozkazy należy wymawiać wyraźnie, odpowiednio akcentując istotne zgłoski. Nie wolno krzyczeć lub podawać rozkazów zbyt podniesionym tonem, gdyż wówczas pies przestaje reagować na głos wychowawcy. Jeśli pies nie wykona rozkazu, to powtórny rozkaz trzeba wymówić tonem grożącym, tak aby pies odczuł, że wychowawca potrafi wymusić wykonanie swojej woli. Przy takim postępowaniu pies szybko nauczy się rozróżniać tonację głosu i jej znaczenie. Jednakże stałe podawanie rozkazów tonem grożącym osłabia znaczenie tego tonu, ponieważ wówczas następuje zanik wypracowanych na ten ton odruchów psa. Obserwując bacznie zachowanie się psa, wychowawca sam najlepiej ustali właściwą tonację głosu. Do określonej czynności, którą pies ma wykonać, używamy stale tego samego rozkazu, przy czym wszystkie rozkazy muszą się wyraźnie odróżniąc od siebie, inaczej bowiem wprowadzamy psa w błąd i nie wyrabiamy u niego oczekiwanych reakcji.
Dodaj komentarz