W tym celu wrzucamy koziołek stopniowo na coraz głębszą wodę. Psy młode uczą się pływania naśladując inne psy idące do wody za wyrzuconym koziołkiem. Aportowanie z wody. Pies, który chętnie i karnie aportuje na lądzie oraz chętnie wchodzi do wody i chętnie pływa, nie sprawi nam żadnego kłopotu w nauce aportowania z wody różnych przedmiotów (zwierzyny). Momentem zasadniczym, na który musimy zwrócić uwagę, jest wyjście psa z wody. Pies po wyjściu na brzeg może otrząsać wodę z siebie, nie wolno mu jednak wypuszczać niesionego przedmiotu. Pokonanie tego naturalnego odruchu, występującego u każdego psa, następuje przez ćwiczenie. Ma to szczególne znaczenie u psów myśliwskich. Ćwiczenie przeprowadzamy w następujący sposób. Na widoczne miejsce na płytkiej wodzie wyrzucamy koziołek (zwierzynę) i podajemy psu rozkaz „aport”. Psa wracającego oczekujemy na brzegu przy samej wodzie i po zbliżeniu się do nas upominamy słowem „trzymaj”, podtrzymując ewentualnie przedmiot ręką i wychodzimy z nim na suche miejsce. Tam rozkazujemy psu usiąść, a następnie odbieramy przedmiot i nagradzamy. Ćwiczenie powtarzamy, zmieniając głębokość wody i sytuację, dopóki pies nie aportuje prawidłowo, tzn. najpierw oddaje przedmiot, a później otrząsa z siebie wodę. Głębokość wody nie wywołuje u psa obawy, jeśli tylko został z nią oswojony i umie dobrze pływać.
Dodaj komentarz