Wymiary budy dostosowuje się do wielkości psa, a jej dach – dwu- lub jednospadowy – robi się z okapem wysuniętym przynajmniej na 20 cm poza ściany zewnętrzne, aby spływająca z niego woda w czasie opadów nie zalewała ich. Podłoga legowiska musi się znajdować na wysokości ok. 20 cm nad podłożem, na którym ustawia się budę; w ten sposób uchroni się ją przed wilgocią ciągnącą od ziemi. Przed budą kładzie się drewnianą płytę zbitą z desek o powierzchni 1 *1,5 m, na której powinno się stawiać naczynia z pokarmem i wodą do pi: cia. Otwór wejściowy powinien się znajdować przy samej krawędzi jednej ze ścian bocznych, jak pokazano na rycinie 111, aby legowisko było bardziej zaciszne. Najlepsza jest buda dwudzielna (ryc. 112), składająca się z części „mieszkalnej” (legowiskowej), z otworem wejściowym dostosowanym do wielkości psa, i z przedsionka bez ściany frontowej. Aby mieć wygodny dostęp do wnętrza takiego pomieszczenia, niezbędny ze Względu na konieczność wymiany ściółki lub materaca i sprzątanie legowiska, trzeba zrobić dach zdejmowany lub skonstruować boczną ścianę w ten sposób, aby można było ją otwierać. Na legowisko kładzie się materac wypchany sianem lub słomą. Otwór wejściowy budy zasłania się na okres zimowy w miarę sztywną tkaniną, zawieszając ją jak firankę. Legowisko psa powinno być stale utrzymywane w czystości. Wybieg, zwłaszcza w miejscu, w którym pies załatwia się, powinien być codziennie sprzątany. Budę i ziemię wokół niej odkaża się dwa razy do roku wapnem palonym.
Dodaj komentarz