Pies powinien przekładać pole galopem, posuwając się zygzakiem i posiłkując zasadniczo górnym wiatrem. Im szybciej przekłada pole, tym lepiej. W celu sprawdzenia wrodzonych skłonności wyżła do prawidłowego przekładania pola, ustawiamy się pod wiatr i każemy mu szukać, wskazując ręką kierunek raz w lewo, raz w prawo. Jeśli pies nie odbiega od nas po linii prostej, lecz zaczyna przekładać pole w poprzek i nawet jeszcze niezupełnie prawidłowo przecina kierunek wiatru, oznacza to, że pies ten ma wrodzone skłonności do szukania. Jeśli zaś pies odbiega od nas po linii prostej do przodu nawet pod wiatr i wraca z powrotem z wiatrem (chody prostolinijne), to należy sądzić, że nie ma on takiej skłonności. Psy, które wykazują wrodzone skłonności do szukania, w układaniu do pracy w polu nie sprawiają właścicielowi kłopotu z nauczeniem ich prawidłowego przekładania pola, nawet bez posługiwania się linką. Tymczasem psy pozbawione takich zalet wymagać będą dość długiego nauczania, z reguły przy użyciu linki, aby wdrożyć je do prawidłowego przeszukiwania pola. W miarę sprawdzania wrodzonych cech i skłonności młodego psa, właściciel uzyskiwał będzie wstępne informacje o wartości psa, na podstawie których powinien układać program dalszego wychowania i szkolenia, tj. wyrabiania cech słabiej odziedziczonych i doskonalenia cech wyróżniających się. Sprawdzenie wszystkich wrodzonych cech przez myśliwego stanowi bardzo istotną wskazówkę do programu szkolenia młodego psa, jeśli się chce z nim polować prawidłowo już w pierwszym polu.
Dodaj komentarz