Znaczny wpływ na sposób wietrzenia (górny, półgórny, dolny) oraz na odległość zawietrzenia zwierzyny ma rodzaj podłoża i temperatura powietrza. W warunkach suchego podłoża i wysokiej temperatury zapach zwierzyny utrzymuje się przy ziemi i rozprzestrzenianie jego jest znikome. Stąd też często psy o najlepszym nosie popełniają błędy, przechodzą obok zwierzyny, nie wystawiają jej, nie zaznaczają i nie znajdują postrzałków. Nie oznacza to jednak, że pies posługujący się wiatrem dolnym czy półgórnym musi mieć słaby nos, gdyż skłonność do posługiwania się nosem dolnym czy górnym jest w pewnym stopniu cechą wrodzoną. Często przecież obserwujemy u psów mających bardzo dobry nos i wrodzoną predyspozycję do pracy górnym wiatrem, np. u wyżłów angielskich, że stosunkowo często i chętnie używają dolnego wietrzenia, wykazując wyraźną wrodzoną skłonność do pracy na tropach. Wyrabianie zdolności węchowych młodego psa i potęgowanie siły węchu można osiągnąć przez stosowanie stałego treningu i przebywanie z psem w polu w różnych warunkach atmosferycznych. W polu pies napotyka ślady zwierzyny o różnej sile odwiatru, uczy się rozpoznawać tropy, odróżniać starsze od świeższych. Węch psa wyrabiają także ćwiczenia w odszukiwania ukrytego myśliwego lub schowanych w terenie przedmiotów oraz praca na tropie niewidzianego zająca.
Dodaj komentarz